wtorek, 9 listopada 2010

PROCES BOLOŃSKI

Zestaw przepisów i opracowań dotyczących Procesu Bolońskiego

>>> Czym jest System Boloński (krótka prezentacja).

>>> Dostosowanie standardów i programów kształcenia do oczekiwań pracodawców - rola samorządów studenckich (krótka prezentacja).


Poniższe i inne pliki do znalezienia >>> tutaj.


CZĘŚĆ I: Dokumenty ogólne

>>> Karta Bolońska
, (>>> wersja polska)  tzw. „Magna Charta Universitatum”, z dn. 18 września 1988 r.
Jest to jeden z najwa1niejszych dokumentów środowiska naukowego. Powstał podczas obchodów 900-lecia istnienia Uniwersytetu Bolońskiego - najstarszego Uniwersytetu w Europie. Karta podpisana przez 388 rektorów (...), określa centralną rolę uniwersytetu w życiu społecznym i precyzuje jego podstawowe zasady działalności. Sygnatariusze Karty zobowiązali się strzec akademickich wartości tolerancji, szacunku i otwartości. Szkoły zobowiązały się również do stworzenia jednolitego systemu oceniania i promowania absolwentów oraz do stworzenia wspólnego systemu kształcenia w oparciu o studia licencjackie i magisterskie. Efektem tych działań ma być stworzenie wspólnego obszaru szkolnictwa wyższego w Europie.

>>> Konwencja Lizbonska
, ang. „Convention on the Recognition of Qualifications Concerning Higher Education in the European Region”, z dn. 11 kwietnia 1997 r.
Jest to Konwencja Rady Europy i UNESCO o uznawaniu kwalifikacji związanych z uzyskaniem wykształcenia wyższego w Europie. Z propozycja opracowania takiego dokumentu wystapił w 1992 roku Sekretarz Generalny Rady Europy kierowany szybkim wzrostem liczby państw członków tej instytucji oraz zmianami w systemach edukacji krajów europejskich. Konwencja omawia zasady oceniania kwalifikacji, w tym: kwalifikacji cudzoziemców, kwalifikacji umożliwiających dostęp do szkolnictwa wyższego i uzyskanych podczas studiów.


>>> Deklaracja Sorbońska
podpisana w Paryżu dn. 25 maja 1998 r.
Deklaracja podpisana została przez czterech Ministrów Edukacji: Francji, Niemiec, Włoch i Wielkiej Brytanii. Później podpisały się pod nią równie1ż reprezentanci innych państw europejskich. Deklaracja miała zmobilizować właściwe narodowe instytucje do harmonizacji systemów szkolnictwa wyższego tak, aby sprostały one wymogom rynków ekonomicznych, komercyjnych i finansowych. Skupia się ona na wprowadzeniu:
jednolitego systemu poziomów edukacji oraz wspieraniu mobilności studentów i wykładowców.

>>> polskie tłumaczenia Deklaracji Bolońskiej oraz Komunikatów: Praskiego, Berlińskiego, z Bergen i Londyńskiego.

>>> Deklaracja Bolońska , 19 czerwca 1999 r.
Deklaracja Bolońska podpisana przez 29 ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wy1sze, rozpoczęła tzw. „Proces Boloński”, czyli proces zmian w systemach szkolnictwa wy1szego państw europejskich. Proces Boloński dąży do utworzenia do 2010 roku Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wy1szego – EOSW (ang.: European Higher Education Area - EHEA). Sama inicjatywa była inspirowana przez Komisje Europejska i ma charakter polityczny, gdy1 stanowi próbę wypracowania „europejskiej” odpowiedzi na wspólne problemy. Proces dąży do zwiększenia mobilności studentów, dostosowania programów kształcenia do potrzeb rynku pracy oraz poprawy konkurencyjności europejskiego systemu szkolnictwa wyższego na Świecie. Proces koncentruje się na wypracowaniu zasad współdziałania z uwzględnieniem zróżnicowania i autonomii poszczególnych państw, dlatego poszczególne decyzje pozostają w gestii odpowiednich
instytucji wewnętrznych państw. Podpisanie deklaracji jest dobrowolne. W Polsce działania w zakresie Procesu Bolońskiego prowadza min.: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wy1szego, Narodowa Agencja Socratesa i organizacje akademickie.

>>> Komunikat Praski, 18-19 maja 2001 r.
Komunikat podpisany przez reprezentantów 33 państw (w tym Polski) na zakonczenie pierwszego spotkania Ministrówodpowiedzialnych za edukacje wy1sza. Ministrowie potwierdzili znaczenie i cele zawarte w Deklaracji Bolonskiej i dodatkowo wskazali nowe elementy: kształcenie ustawiczne, współdziałanie uczelni i studentów oraz propagowanie Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wy1szego (EOSW) na Swiecie.

>>> Komunikat Berliński, 18-19 wrzesnia 2003 r.
Komunikat podpisany przez ministrów reprezentujących 40 państw, oprócz oceny realizacji postulatów Deklaracji Bolońskiej zawiera wskazanie nowych obszarów: związek kształcenia i badan naukowych, potrzebę rozszerzenia 2-stopniowych studiów o 3 stopien – doktorancki, potrzebe kształcenia interdyscyplinarnego.

>>> Komunikat z Bergen, 19-20 maja 2005 r.
Komunikat podpisany przez ministrów reprezentujących 45 państw. W dokumencie tym ministrowie podkreślili potrzebę dalszego rozwoju studiów doktoranckich oraz uwzględnienia wymiaru społecznego Procesu – równej dostępności do studiów dla wszystkich grup społecznych.

>>> Komunikat Londyński, 17-18 maja 2007 r.
Komunikat podpisany przez 46 państw. Zawiera wytyczne do realizacji w latach 2007 – 2009. Jako kwestie priorytetowe wskazano: mobilność studentów, wykładowców oraz pracowników, wymiar społeczny Procesu oraz zatrudnialność absolwentów. Kolejna Konferencja Ministrów ma sie odbyc w Leuven (Louvain-la-Neuve) w 2009 roku.

>>> Standardy i wskazówki dotyczące zapewnienia jakości kształcenia w EOSW (Standards and Guidelines for Quality Assurance in European Higher Education Area)
Dokument przyjęty przez ministrów podczas konferencji w Bergen w 2005 roku; zawiera zaakceptowane standardy i wskazówki dotyczace jakosci kształcenia zaproponowane przez ENQA Europejskie Stowarzyszenie na Rzecz Jakości Kształcenia (European Association for Quality Assurance in Higher Education).

>>> Ramowa Struktura Kwalifikacji w EOSW (Framework for Qualifications in the European Higher Education Area).
Dokument przyjety podczas konferencji w Bergen w 2005 roku określa Ramową Strukturę Kwalifikacji opartą na trzystopniowym cyklu kształcenia oraz na efektach kształcenia i kompetencjach.

>>> Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego w Środowisku Globalnym (European Higher Education Area in global setting)
Raport przygotowany na podstawie ustaleń Konferencji Ministrów w Berlinie 2003. Przedstawiono w nim zalecenia i propozycje dotyczące uniwersalnej struktury kwalifikacji Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego oraz modelowe praktyki, które maja ułatwić opracowanie krajowych struktur.



CZĘŚĆ II: Dokumenty ASP i najważniejsze dokumenty polskie


Najważniejsze dla nas dokumenty do znalezienia >>> tutaj.


>>> Polifonia - wzorcowe opracowanie realizacji Procesu Bolońskiego i Wewnętrznego Systemu Kontroli Jakości dla szkolnictwa artystycznego.


CZĘŚĆ III: Inne dokumenty polskie


>>> Ustawa z dn. 27 lipca 2005 r. "Prawo o szkolnictwie wyższym"

>>> Rozporządzenie MENiS z dn. 23 lipca 2004 r. w sprawie rodzajów dyplomów i tytułów zawodowych oraz wzorów dyplomów wydawanych przez uczelnie


>>> Rozporządzenie MENiS z dn. 12 października 2006 r. w sprawie kierowania osób za granice w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych praw tych osób


>>> Rozporządzenie MNiSW z dn. 24 lutego 2006 r. w sprawie nostryfikacji dyplomów ukończenia
studiów wyższych uzyskanych za granicą ( i >>> 19. Rozporzadzenie MNiSW z dn. 20 grudnia 2007 r. zmieniajace powyższe rozporzadzenie)


Dokumenty Państwowej Komisji Akredytacyjnej (PKA):
>>> Uchwała Nr 1042/2004 Prezydium PKA z dnia 28 października 2004 r. w sprawie ustalenia ogólnych kryteriów oceny jakości kształcenia na danym kierunku studiów

>>> Uchwała Nr 501/2008 Prezydium PKA z dnia 3 lipca 2008 r. w sprawie kryteriów oceny planów studiów i programów nauczania

>>> Uchwała Nr 201/2007 Prezydium PKA z dn. 22 marca 2007 r. w sprawie kryteriów oceny bazy dydaktycznej

>>> Uchwała Nr 219/2008 Prezydium PKA z dn. 10 kwietnia 2008 r. w sprawie kryteriów oceny systemów weryfikacji efektów kształcenia

CZĘŚĆ IV: System ECTS
>>> „System akumulacji punktów ECTS jako metoda zarzadzania elastycznym modelem studiów”; Tomasz Saryusz-Wolski, Warszawa 2006
Publikacja ta ma na celu przybli1enie systemu punktów ECTS i pomoc przy wprowadzaniu systemu akumulacji punktów. Autor przedstawia podstawowe pojęcia związane z systemem akumulacji punktów, sposób budowania programu studiów w oparciu o system punktowy oraz określa czym jest i jak zapewnić elastyczność studiów.

>>> Ankieta ECTS – szablon
Szablon ankiety, którą można przeprowadzić wśród studentów wydziału w celu ustalenia nakładu pracy studentów i przyznania odpowiedniej ilości punktów ECTS.

>>> „Writing and Using Learning Outcomes: a Practical Guide”, Declan Kennedy, Áine Hyland, Norma Ryan
Dokument w jezyku angielskim prezentuje: rozwój wykorzystania Efektów kształcenia („learning outcomes”),
doświadczenia oraz przydatne rady dla tworzenia programów studiów. Tekst ten stanowi fragment dokumentu pt.: „Bologna Handbook” opisanego na stronie www.bologna-handbook.com.

>>> Guide to learning outcomes
W dokumencie przygotowanym na Birmingham City University wyjaśnione zostało pojęcie „learning outcomes” oraz to, w jaki sposób należy je wykorzystać przy definiowaniu sposobów oceny studentów po zakończeniu nauki.

>>> Tuning – Educational Structure in Europe – Phase II
Dokument opisuje podstawy i założenia programu Tuning, który stanowi centrum przemian związanych z Procesem Bolońskim, a koncentruje się na efektach kształcenia oraz kwalifikacjach akademickich. Opisuje on podejście w determinowaniu nakładu pracy studenta przy nauce przedmiotu. Zawiera on również przykładowe formularze, które można użyć przy określaniu nakładu pracy oraz tworzeniu programu wybranego modułu edukacyjnego.

>>> „Learning Outcomes in UCC”, Dr Declan Kennedy
Prezentacja przygotowana na Międzynarodowe Sympozjum pt.: „Implementing Learning Outcomes”, które odbyło się w lutym 2006 r. Wyjaśniono w niej, czym są efekty kształcenia („learning outcomes”), jak należy je definiować, w jaki sposób powiązać je z programem kształcenia oraz z oceną dokonań studentów. Przedstawiono również potencjalne problemy oraz korzyści płynące z wykorzystania efektów kształcenia (oraz >>> Efekty kształcenia – omówienie zawartości powyższej prezentacji)

>>> Deskryptory Dublińskie
W dokumencie przedstawione zostały tzw. „deskryptory bolońskie”, które określają typowe osiągnięcia studentów uzyskujących dyplom. Deskryptory pomagają opisać, jakie umiejętności powinien posiadać student po ukończeniu każdego cyklu kształcenia.

[autorem prezentacji jest Przemysław Rzodkiewicz, ekspert boloński Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego; pozostałe dokumenty i ich opisy zostały opracowane przez pełnomocnika rektora Uniwersytetu Warszawskiego ds. realizacji procesu bolońskiego, mgr Jolantę Urbanikową]